Rodzaje pieprzu
Pieprz czarny uzyskuje się wskutek wysuszenia zielonych owoców. Podczas suszenia skórka marszczy się i zmienia barwę na ciemniejszą. Podobnie jest w przypadku pieprzu białego, choć owoce zrywa się dopiero, gdy w pełni dojrzeją. Następnie ziarna moczy w celu pozbawienia skórki. Pieprz biały nie ma bowiem zewnętrznej łuski. Jeśli chce się pozyskać pieprz zielony – ziarenka należy zerwać jeszcze niedojrzałe, a później zamarynować w kwasie octowym albo mlekowym, bo inaczej stracą swoją barwę.
Pieprz w kuchni
Przyprawa swój specyficzny smak zawdzięcza alkaloidowi piperyny (który odpowiada za pikantny smak), zawiera też proteiny, tłuszcz, błonnik, wapno, żelazo, magnez. Pieprzu używa się do przyprawiania zup, mięs, potraw z jaj i ryb; makaronów, warzyw, sałatek, sosów czy galaret. Jest składnikiem marynat, farszów, nawet alkoholi (wódka pieprzówka) i deserów. Pieprz ziarnisty dodaje się na początku gotowania, a mielony już na końcu, przed podaniem. Suszone ziarenka zachowują aromat, lecz po zmieleniu prędko go tracą, więc najlepiej przyprawiać potrawy tym świeżo zmielonym. Pieprz znakomicie komponuje się z innymi przyprawami, podkreśla smak potrawy.
Pieprzówka
- 1 litr wódki – czystej,
- ok. 20-25 szt. ziaren pieprzu czarnego,
- 1 łyżeczka cukru.
Do wódki wrzucamy pieprz, mieszamy, następnie butelkę dokładnie zakręcamy. Macerujemy ok. 3 tygodnie. Później zlewamy cały alkohol, oprócz osadu z pieprzem. Cukier wsypujemy do rondelka. Podgrzewamy na maleńkim ogniu, aż stanie się brązowy. Zalewamy niewielką ilością wody i mieszamy do jego rozpuszczenia. Zagotowujemy i odparowujemy do rozmiaru 1 łyżeczki. Studzimy i dodajemy do wódki, gotowy trunek odstawiamy jeszcze na kolejne 2-3 dni.
